“Ve kadınlar
bizim kadınlarımız:
korkunç ve mübarek elleri
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yarimiz
ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri
öküzümüzden sonra gelen
ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve kara sabana koşulan ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız..”
Nazım Hikmet bu dizelerle anlatmıştı kadınları.. Hayatımızın her anında yanımızda olan; kimi zaman eşimiz, kimi zaman sevgilimiz, arkadaşımız, kardeşimiz, kızımız ve bizi doğurup hayata getiren var olmamıza en önemli sebebimiz anamız olan kadınlar.. Bir erkeğin hayatında doğumundan ölümüne kadar hayatına can veren ve hiçbir etiketin anlamını tamamlayamadığı kadar değerli kadınlarımız..
Bugün Dünya Kadınlar günü..
Dün tam bu güzel duygularla bu yazıya başlamışken, Ankara da çocuklarının gözleri önünde öldürülen 4 çocuk annesi bir kadının haberini izlemek zorunda kaldım. Samsunda eşi tarafından yine çocuğunun gözleri önünde öldüresiye dövülen bir kadının görüntülerinin sosyal medyaya düşmesinin üstünden saatler geçmemişti oysa. Her gün kadın cinayeti yada kadına şiddet haberleri duymak zorunda kalmak bir erkek olarak ne yazık ki utanç duyduğum bir gerçek olarak duruyor. Basına yada sosyal medyaya yansıyan dışında kalan olaylarınsa ne kadar olduğunu kestirebilmek zor.
Bugün Dünya Kadınlar günü..
Yazıma devam ederken erkek şiddetiyle ölen kadınlar için dijital anıt olarak açılan ve 2008 yılından beri öldürülen kadınların adının yazılı olduğu http://anitsayac.com/ sitesinde ki rakamı buraya bu tarih olarak not alayım yarın utancımızı görmemizin resmi olarak kalsın dedim. Gördüğüm rakam karşısında nasıl dehşete düştüğümü anlatamam. 2021’in 3.ayının 2.haftasına girerken yani yılın henüz 67.günü olmuşken tam 67 kadınımızın erkek şiddeti ile öldürülmesi; hem bir erkek, hem de ülke olarak utancımızdır ve bu utancı hangi cümleler nasıl anlatır ben bilemedim. 2008 yılında 66 kadın olan cinayetler her yıl katlanarak artmış. Bugün gelinen noktada hergün bir kadın cinayetine denk düşen sayının korkunç bir hal aldığı; son 14 yılda eşi, oğlu, babası, sevgilisi, bir akrabası yada ne olduğu çok önemli olmayan, tek önemli olan şeyin bir erkek tarafından 3422 kadınımızın öldürülerek hayatını kaybettiği gerçeğidir. Adına siz ne derseniz deyin artık..
Bugün Dünya Kadınlar günü..
Her ne kadar tarihsel çıkışı 8 Mart 1857 de Amerika da grevde ki tekstil işçisi 120 kadının polis müdahelesinde çıkan yangında ölümüne yada Rusya da çarlığın yıkılmasına sebep olan 1917 Şubat Devriminin 8 Martta ki kadın eylemleri ile başlamış olduğu tartışılsa da dönemsel olarak Dünya genelinde kadınların eylemleri, hak arama mücadelesi sürekli olarak var olmuştur. Birleşmiş Milletlerin almış olduğu kararla bütün Dünya da Kadınlar günü olarak kutlanan 8 Mart’ın sadece adının olduğu kadının ise yüz yıllardır hak ve eşitlik aradığı gerçeği sımsıcak duruyor.
Kadınların; erkekler tarafından sömürüldüğü, öldürüldüğü, dövüldüğü, tecavüze uğradığı, fiziksel şiddetin yanı sıra ciddi derecede psikolojik şiddet gördüğü, evinde ve işyerinde emeklerinin yok görüldüğü, sofrada ki yeri halen öküzden sonra geldiği 21.yy da Dünya kadınlar günü kutlamak sadece güne atfedilmiş bir harekettir.
Siyasetten sokağa kadar erkek egemen bir Dünyada erkekler; ne zaman kadınları ezmez, cinsel saldırıda bulunmaz, öldürmez, hakkını yemez, yalnız gezdiği yada kıyafeti için taciz etmezse ve kadının tüm insani değerleri için hak aramasına ihtiyaç olmazsa o vakit kadınların Dünya Kadınlar günü kutlu olur.
Erkek egemen toplum unutmasın ki kadınların, erkeklerin hak vermesine ihtiyacı yok. Bir kadın da erkek gibi insani haklarıyla doğar. Toplum dayatması bazı tabuların olması kadını içinde bıraktığı kıskaç içinde öldürüyor. Kadının cinsel bir obje yada metalaştırılmadığı, kadınlarımızın öldürülmediği bir Dünya özlemiyle…
Bilgiyle kalın…